bossa nova
 
Encyklopedia PWN
bossa nova
[portug.],
kierunek muzyki jazzowej, spopularyzowany w latach 60. XX w.;
wykorzystuje elementy muzyki lud. Ameryki Południowej (Brazylia), gł. samby; najczęściej spotykanym i najbardziej charakterystycznym instrumentem w b.n. jest gitara hiszp. bez wzmacniacza, na której muzyk gra palcami; jest ona używana zarówno jako instrument melodyczny, jak i rytmiczny; b.n. cieszyła się dużą popularnością wśród muzyków, mniejszą wśród publiczności; repertuar obejmował gł. kompozycje brazylijskie, później coraz liczniej byli reprezentowani kompozytorzy z innych krajów; do wybitnych wykonawców b.n. należeli: z Ameryki Południowej — J. i A. Gilberto, A.C. Jobim; ze Stanów Zjedn. — Ch. Byrd, S. Getz, B. Brookmeyer.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia