Auckland
m. w Nowej Zelandii, na W. Północnej, na przesmyku Tamaki, między silnie rozczłonkowanymi zat.: Manukau (M. Tasmana) i Waitemata (otwarty O. Spokojny).
[ọ:klənd] 
,
, Auckland
Encyklopedia PWN
Ośrodek adm. regionu Auckland. Założone 1840; do 1865 stol. Nowej Zelandii; gł. port mor. i największy ośr. przem. kraju; przemysł stoczn. (Devonport), metal., spoż., drzewny, chem.; międzynar. port lotn.; uniw. (od 1958, poprzednio wyższa szkoła, zał. 1882), politechnika; biblioteka publiczna (zał. 1880, największa w kraju); muzeum z bogatą kolekcją sztuki maoryskiej, galeria sztuki. Jedno z najpiękniejszych miast Nowej Zelandii; leży na obszarze pagórkowatym, u podnóża wygasłego wulkanu Eden (wys. 643 m); most portowy nad zat. Waitemata łączy centrum (city) z szybko rozbudowującymi się północnymi przedmieściami; dzielnice mieszkaniowe w południowej części; przeważa niska zabudowa, dużo zieleni i kwiatów. Wokół Auckland liczne miejscowości wypoczynkowe.
