wykładnikiem
Encyklopedia PWN
Cricot 2
teatr. grupa twórcza, powstała 1956 w Krakowie z inicjatywy T. Kantora i M. Jaremy;
[krikọ],
Descartes 
, forma zlatynizowana Renatus Cartesius, Kartezjusz, ur. 31 III 1596, La Haye (ob. La Haye-Descartes, Turenia), zm. 11 II 1650, Sztokholm,
francuski filozof, fizyk i matematyk; jeden z najbardziej rewolucyjnych umysłów XVII w., zwany ojcem filozofii nowożytnej.
[dekạrt]
René , forma zlatynizowana Renatus Cartesius, Kartezjusz, ur. 31 III 1596, La Haye (ob. La Haye-Descartes, Turenia), zm. 11 II 1650, Sztokholm,
eksponens
mat. wyrażenie exp(x), będące innym oznaczeniem funkcji wykładniczej ex, exp(x) = ex;
[łac.],
(k = 0, 1, 2, 3, ...);
w językoznawstwie termin używany m.in. przez L. Hjelmsleva na oznaczenie najmniejszej jednostki językowej mającej swój wykładnik zarówno w planie treści, jak i planie wyrażania (glossematyka).
glossematyka
teoria i metateoria języka, stworzona przez językoznawcę duńskiego, L. Hjelmsleva, przyjęta przez kopenhaską szkołę strukturalistyczną;
[gr.],
