wierzchołków
Encyklopedia PWN
trilateracja
dawna metoda wyznaczania współrzędnych punktów geodezyjnych w terenie za pomocą układu trójkątów lub czworoboków (tworzących tzw. łańcuchy lub sieć powierzchniową), których wierzchołkami są punkty poziomej osnowy geodezyjnej;
[łac.],
astr. trójkąt na sferze niebieskiej, którego wierzchołkami są: obserwowany obiekt astronomiczny (np. gwiazda), zenit i biegun świata.
mat. przestrzenna nieograniczona figura geometryczna zawarta między 3 kątami płaskimi (ściany trójścianu) o wspólnym wierzchołku i pokrywających się parami ramionach, przy czym każdy z tych kątów leży w innej płaszczyźnie.
efekt kwantowy polegający na przenikaniu (tzw. tunelowaniu) cząstki przez obszar, który dla tej cząstki, opisywanej klasycznie, jest niedostępny;
fiz. przenikanie elektronów przewodnictwa w ciele stałym (metalu lub półprzewodniku) poprzez barierę potencjału, której wysokość (tj. energia odpowiadająca wierzchołkowi bariery) jest większa od energii kinetycznej elektronów.
bot., anat. okrywa wierzchołka wzrostu pędu roślin lub szyi korzenia (zwykle włóknista) niektórych roślin.
