wczesna
Encyklopedia PWN
proces poznawania przestrzeni geogr. na Ziemi.
pierwociny sztuki paleolitycznej sięgają czasów egzystencji człowieka neandertalskiego Homo sapiens neanderthalensis i znane są z okresu mustierskiego (50–38 tysięcy lat p.n.e.) z Francji, Czech i Polski;
era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, najstarsza w eonie fanerozoicznym (fanerozoik), trwająca od ok. 540 mln do ok. 250 mln lat temu; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
prahistoryczna sztuka, sztuka przedhistoryczna,
sztuka dawnych społeczeństw przed pojawieniem się pisma oraz instytucji państwa.
polski wynalazca, pionier kinematografii.
