trójdzielny

Encyklopedia PWN

anat. parzysty nerw (V), → czaszkowe nerwy.

system notacji muz. stosowany ok. 1250–1600 do zapisu muzyki, gł. wokalnej, określający dokładnie, za pomocą odpowiedniego kształtu nut, wzajemny stosunek czasu trwania dźwięków na zasadzie podziału rytmicznego: trójdzielnego, uważanego za doskonały (perfectio), lub dwudzielnego (imperfectio);

passacaglia

[passakạlja; wł.] Wymowa

w XVII w. w Hiszpanii pieśń o charakterze tanecznym, w metrum trójdzielnym, śpiewana z towarzyszeniem gitary;

triforium

[łac.],

tryforium,

arch. trójdzielne arkadowe okno lub przezrocze; także rząd trójdzielnych ślepych arkadek lub galeria mieszcząca się w grubości muru, otwarta do wnętrza rzędem takich arkadek;

Anagnostes Teodor, Teodor Lektor, Theódōros Anagnōstḗs, żył na przeł. V i VI w.,

gr. pisarz chrześc., historyk;

belkowanie

[niem.],

arch., bud. w klasycznych porządkach architektonicznych najwyższy poziomy element spoczywający na kolumnach (półkolumnach, pilastrach);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>