tonią
Encyklopedia PWN
fitoplankton
ekol. plankton roślinny, zbiorowisko glonów (jednokomórkowych i kolonijnych) mikroskopijnej wielkości zasiedlających (wraz z planktonem zwierzęcym i bakteryjnym) otwartą toń wodną, w której unoszą się swobodnie, niezdolne do pokonywania silniejszych prądów wody;
[gr. phytón ‘roślina’, planktós ‘błąkający się’],
dział akustyki zajmujący się rozchodzeniem się fal sprężystych w wodzie (w morzach, oceanach, jeziorach) oraz ich wytwarzaniem i odbiorem w zakresie częst. dźwiękowych i ultradźwiękowych;
paronomazja
zestawienie słów o podobnym brzmieniu, zarówno spokrewnionych etymologicznie, jak i niezależnych od siebie, uwypuklające ich znaczeniową bliskość lub obcość;
[gr.],
cienkie, cytoplazmatyczne wypustki komórki ułożone promieniście, wzmocnione zwykle w swej centralnej części pęczkiem sztywnych mikrotubul, o skomplikowanym, charakterystycznym dla gatunku układzie;
akustyka
dział fizyki i techniki tradycyjnie obejmujący naukę o dźwięku rozumianym jako zjawisko słyszalne, związane z rozchodzeniem się fal sprężystych w ośrodku gazowym, a w miarę rozwoju także w ośrodkach ciekłym i stałym.
[gr. akoustikós ‘dotyczący słuchu’],
prozaik nigeryjski, tworzący w języku angielskim;