toniczny
Encyklopedia PWN
plagalna kadencja, kadencja kościelna,
muz. końcowa formuła harmoniczna oparta na następstwie akordów subdominantowego i tonicznego.
rytm
lit. uchwytna dla odbiorcy powtarzalność odcinków tekstu równoważnych pod względem budowy;
[gr. rhythmós ‘takt’, ‘rytm’],
najcięższa postać zatrucia ciążowego (gestoza);
ojciec Pencza, bułgarski poeta, folklorysta i publicysta;
językozn. poziom dźwięku wymawianej samogłoski jako składnika wyrazu; akcent toniczny lub muzykalny, służy w niektórych językach (chiń., syjamski, afryk.) do odróżniania znaczeń wyrazów.
