rozgrzeszenie
Encyklopedia PWN
termin teol., → absolucja.
absolucja
[łac.]:
w Kościele katol. duchowny upoważniony do udzielania rozgrzeszenia ciężkich przewinień, podlegających jurysdykcji papieża lub biskupa.
w Kościele katol. (również prawosł., a także niektórych innych Kościołach chrześc.) wyznanie przez penitenta grzechów przed kapłanem (szafarzem) w celu otrzymania rozgrzeszenia (absolucji) w imieniu Boga i Kościoła;
