refrakcja
Encyklopedia PWN
biol. czasowa niewrażliwość elementu pobudliwego (nerwu, mięśnia) na nowy bodziec po zakończeniu poprzedniego bodźca;
refrakcja fali
fiz. zjawisko załamania fali na granicy rozdzielającej ośrodki o różnych współczynnikach załamania (załamanie fali);
[łac.],
fiz. wielkość charakteryzująca polaryzację elektronową (polaryzacja dielektryka) 1 mola substancji w polu elektromagnetycznym: 
(M — masa molowa substancji, ρ — gęstość, n — współczynnik załamania);
(M — masa molowa substancji, ρ — gęstość, n — współczynnik załamania);
zakrzywienie w atmosferze ziemskiej promieni świetlnych biegnących od ciała niebieskiego;
fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).
fiz. zjawisko polegające na tym, że przy padaniu fali na granicę rozdziału 2 ośrodków powstaje fala rozchodząca się od granicy rozdziału w stronę pierwszego ośrodka;
