opisowo

Encyklopedia PWN

etyka
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
w aspekcie pragmatycznym — nauka o metodach działalności nauk. i stosowanych w nauce procedurach badawczych;
afazja
[gr. aphasíā ‘niemota’],
zaburzenie mowy;
Castillo-Puche
[kastịjo pụczie]
José Luis, ur. 4 VII 1919, Yecla (Murcja), zm. 2 II 2004, Madryt,
pisarz hiszpański;
Delille
[dölịl]
Jacques, ur. 22 VI 1738, Aigueperse, zm. 1 V 1813, Paryż,
fr. poeta i tłumacz, ksiądz;
graf
[gr.],
mat. obiekt G = (V, E), składający się z niepustego zbioru wierzchołków V oraz zbioru połączeń między nimi (krawędzi) E, będącego zbiorem 2-elementowych podzbiorów V.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia