o bardzo dużej rozdzielczości obrazu
Encyklopedia PWN
telewizja o bardzo dużej rozdzielczości obrazu, ang. High Definition Television (HDTV),
ogólna nazwa systemów telew. pozwalających na uzyskanie obrazu o dużo wyższej jakości niż w systemach konwencjonalnych (NTSC, PAL, SECAM);
telewizja o powiększonej rozdzielczości obrazu, ang. Enhanced Definition Television (EDTV),
nazwa systemów telew. zapewniających powiększoną rozdzielczość przekazywanego obrazu;
rozdzielczość, zdolność rozdzielcza,
fiz., fot. wielkość charakteryzująca zdolność przyrządów opt. (mikroskopów, obiektywów fot. i in.) oraz fot. materiałów światłoczułych do odwzorowywania bardzo drobnych szczegółów.
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
kineskop
rodzaj obrazowej lampy elektronopromieniowej przeznaczonej do przetwarzania sygnału elektrycznego (wizyjnego) na obraz świetlny oglądany na ekranie;
[gr. kínēma ‘ruch’, skopéṓ ‘patrzę’],
teleskop
urządzenie do odbioru promieniowania elektromagnetycznego (optycznego — teleskop optyczny, rentgenowskiego, gamma teleskopy wysokoenergetyczne, radiowego radioteleskop) ciał niebieskich, umożliwiające ogniskowanie wiązki w małym obszarze, w którym to promieniowanie może być analizowane.
[gr.],
