leśny
Encyklopedia PWN
archeol. kultura neolitu, a właściwie krąg kultur strefy leśnej wschodniej Europy obejmujący również tereny ziem pol. oraz wschodnie rejony Niemiec (od lewego brzegu Odry po Saksonię);
archeol. kultura neolitu strefy leśnej północno-wschodniej Europy, rozwijająca się od schyłku 1. poł. IV tysiąclecia p.n.e. do pocz. II tysiąclecia p.n.e.;
archeol. kultura wczesnej epoki żelaza zajmująca tereny strefy leśnej w górnym i środkowym dorzeczu Niemna, po środkowe dorzecze Dźwiny, datowana od przeł. V i IV w. p.n.e. aż do ok. poł. I tysiąclecia n.e.;
szczyt w północnej części Beskidu Niskiego, na południowy wschód od Dukli;
chamedafne północna, rozmarynek leśny, Chamedaphne calyculata,
jedyny gatunek rośliny w rodzaju chamedafne, z rodziny wrzosowatych;
Chantowie, dawniej Ostiacy,
lud zamieszkujący Syberię Zachodnią, zwłaszcza Chanty-Mansyjski Okręg Autonomiczny, oraz Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny;
