hipocentrum

Encyklopedia PWN

[gr. hypó ‘pod’, kéntron ‘środek koła’],

punkt wyróżniany w obrębie ogniska trzęsienia ziemi, traktowany w badaniach geofiz. jako źródło fal sejsmicznych;

gwałtowne zaburzenie stanu równowagi we wnętrzu Ziemi, prowadzące do wyzwolenia się energii w postaci ciepła, fal sejsmicznych, ruchu skał i ich trwałych deformacji (np. spękania, szczeliny).

epicentrum

[gr. epí ‘na’, kéntron ‘środek koła’],

geofiz. punkt na powierzchni Ziemi położony nad ogniskiem trzęsienia ziemi (hipocentrum).

hodograf

[gr. hodós ‘droga’, gráphō ‘piszę’],

geofiz. wykres przedstawiający zależność czasu przebiegu fali sejsmicznej od odległości między punktem wzbudzenia fali (hipocentrum lub miejsce eksplozji) a punktem jej obserwacji;

Japonia. Warunki naturalne

ognisko trzęsienia ziemi,

geofiz. strefa, w której przebiegają procesy tektoniczne będące bezpośrednią przyczyną trzęsienia ziemi;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>