cywilizacja
Encyklopedia PWN
proces poznawania przestrzeni geogr. na Ziemi.
Indianie Ameryki Środkowej mieszkający w Meksyku (stany: Tabasco i Chiapas, oraz półwysep Jukatan), Gwatemali, Belize, Salwadorze i Hondurasie, mówiący językami maja.
region obejmujący kraje basenu M. Śródziemnego, wyróżniające się specyficznymi, śródziemnomor. cechami krajobrazu w zbliżonych warunkach klimatycznych, ukształtowanego w trakcie trwającego tysiące lat rozwoju cywilizacji.
grupa ludów semickich uznających język arabski za rodzimy, niestanowiących jednolitej grupy etnicznej.
koncepcja geopolit. zakładająca ukształtowanie się w epoce nowoż. wielonar. zbiorowości kulturowej, wyodrębnionej przez wspólny zasób wartości duchowych oraz osiągnięć materialnych, obejmującej społeczeństwa zamieszkujące kontynenty po obu stronach północnej części O. Atlantyckiego.
egejska kultura, Egea,
ogólna nazwa zespołu kultur rozwijających się w okresie neolitu i w epoce brązu (III i II tysiąclecie p.n.e.) w basenie Morza Egejskiego.
