Zamościu
Encyklopedia PWN
miasto w województwie lubelskim, pow. grodzki, w Padole Zamojskim, nad Łabuńką (prawy dopływ Wieprza); siedziba pow. zamojskiego.
woj. we wschodniej części Polski; na wschodzie graniczy z Białorusią i Ukrainą, na południu z woj. podkarpackim, na południowym zachodzie ze świętokrzyskim, na północnym zachodzie i północy z mazowieckim i podlaskim;
kanclerz i hetman wielki koronny.
ojciec Pawła, pedagog, autor poradników roln. i ekonomicznych;
miejsca więzienia i odosobnienia, pracy niewolniczej i masowej zagłady, organizowane przez władze hitlerowskie 1933–45 na terenie III Rzeszy i krajów okupowanych;
wyższa uczelnia w Zamościu, założona 1594 (początek działalności 1595) przez kanclerza J. Zamoyskiego;