Tatr
Encyklopedia PWN
Starorobociański Wierch, słowac. Klin,
graniczny szczyt w gł. grzbiecie Tatr Zachodnich, nad Doliną Starorobociańską od północy i Doliną Raczkową (Słowacja) od południa;
taternik;
jezioro w Tatrach Wysokich, w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, u podnóża Miedzianego, na wys. 1665 m;
samodzielna instytucja podlegająca organizacyjnie szefowi Sztabu Gł. WP, utworzona 1919 w Warszawie (do 1921 pod nazwą Instytut Wojsk.-Geogr.), gł. w celu opracowywania i wydawania wojsk. map topograficznych.
Wrota Chałubińskiego, słowac. Chałubinského brána, Chałubinského vráta, dawniej Zawracik,
wąska przełęcz w gł. grani Tatr Wysokich na granicy ze Słowacją, między Głaźną Czubą (masyw Szpiglasowego Wierchu) a Kopą nad Wrotami;
miasto w województwie małopolskim, na obszarze Rowu Podtatrzańskiego, Tatr i Pogórza Spisko-Gubałowskiego, nad Zakopianką i licznymi potokami (m.in. Bystra, Cicha Woda, Strążyski, Biały, Olczański), na wys. 800–1000 m (najwyżej położone miasto w Polsce), w pobliżu granicy ze Słowacją; siedziba powiatu tatrzańskiego.
