Parki
Encyklopedia PWN
duży, swobodnie ukształtowany ogród;
park miejski, park publiczny,
park otwarty dla ogółu mieszkańców miasta.
park ludowy, park kultury,
rodzaj parku publicznego (park miejski) urządzanego od XIX w.;
względnie duży obszar objęty ochroną prawną, zachowany w stanie naturalnym lub niewiele zmienionym przez działalność człowieka, powołany w celu ochrony najcenniejszych pod względem przyrodniczym i krajobrazowym terenów wraz z całą ich różnorodnością biologiczną, układami i procesami przyrodniczymi oraz lokalnym dziedzictwem kulturowym;
zaprojektowany krajobraz, w którym dominują budowlane obiekty techn. i przem. (często wraz z instalacjami i wyposażeniem), powstały w wyniku procesów deindustrializacji w 2. poł. XX w.
