Czasu
Encyklopedia PWN
w Polsce od XV w. najwyższy organ ustawodawczy, w okresie II RP — jedna z izb parlamentu, w PRL — formalnie najwyższy organ władzy państwowej, w III RP — łącznie z senatem władza ustawodawcza.
grupa ludów indoeur. zamieszkujących znaczne obszary środkowej i wschodniej Europy.
szczególny przypadek praw przyrody;
geochronologia
rachuba czasu i datowanie zjawisk w historii Ziemi (wieku skał, transgresji i regresji morza, ruchów górotwórczych, intruzji magmowych i in.).
[gr. gḗ ‘ziemia’, chrónos ‘czas’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
ekon. zasób wiedzy, umiejętności, zdrowia i energii witalnej zawarty w każdym człowieku i w społeczeństwie jako całości, określający zdolności do pracy, do adaptacji do zmian w otoczeniu oraz możliwości kreacji nowych rozwiązań.
