Beskidzie Sądeckim
Encyklopedia PWN
południowo-wschodnia część Beskidów Zachodnich, między tylmanowskim przełomem Dunajca na zachodzie a doliną Kamienicy, Mochnaczki i Przełęczą Tylicką na wschodzie;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
kotlina w Beskidach Zachodnich, między Beskidem Wyspowym (na zachodzie), Niskim (na wschodzie) i Sądeckim (na południu), od północnego wschodu zamknięta wzgórzami Pogórza Rożnowskiego;
północno-wschodnia część Beskidów Zachodnich, między Kotliną Rabczańską i dolinami Skawy i Raby na zachodzie a Kotliną Sądecką i doliną Dunajca na wschodzie;
grupa ludności zamieszkująca północno-wschodnią część hist. ziemi sądeckiej od Piwnicznej i Starego Sącza na południu aż po Limanową i Czchów na północy;
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
