Beskidem Wyspowym
Encyklopedia PWN
północno-wschodnia część Beskidów Zachodnich, między Kotliną Rabczańską i dolinami Skawy i Raby na zachodzie a Kotliną Sądecką i doliną Dunajca na wschodzie;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
obniżenie między Beskidem Makowskim na północy, Beskidem Wyspowym na północnym wschodzie, Gorcami na południowym wschodzie oraz Beskidem Żywieckim na zachodzie (Pasmo Babiogórskie) i południu (Beskid Orawsko-Podhalański);
m. powiatowe w województwie małopolskim, w Beskidzie Wyspowym, nad Mordarką i Sowliną (prawe dopływy Łososiny).
miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w obniżeniu między Gorcami a Beskidem Wyspowym, przy ujściu Poniczanki i Słonki do Raby, na wys. 500–560 m.
