Lachy sądeckie
 
Encyklopedia PWN
Lachy sądeckie,
grupa ludności zamieszkująca północno-wschodnią część hist. ziemi sądeckiej od Piwnicznej i Starego Sącza na południu aż po Limanową i Czchów na północy;
nazwa nadana przez górali sądeckich, z którymi Lachy sądeckie bezpośrednio sąsiadują od strony południowej wzdłuż grzbietu pasma Radziejowej; kultura Lachów sądeckich wykazuje związki z kulturą mieszkańców pogórza małopol. i Beskidu; współcześnie najbardziej żywym ośr. kultury Lachów sądeckich jest w. Podegrodzie k. Starego Sącza, w której istnieje Muzeum Regionalne oraz działają 2 zespoły pieśni i tańca; kulturę Lachów sądeckich prezentuje także Sądecki Park Etnogr. w Nowym Sączu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia