BAŁTYCKIE MORZE

Encyklopedia PWN

Bałtyckie, Morze, Bałtyk, duń. Østersøen, est. Läänemeri, fiń. Itämeri, lit. Baltijos jūra, łot. Baltijas jūŗa, niem. Ostsee, ros. Bałtịjskoje mọrie, szwedz. Ostersjön, ang. Baltic Sea,

śródlądowe, półzamknięte morze epikontynentalne Oceanu Atlantyckiego, leżące w Europie Północnej między Półwyspem Skandynawskim a środkową i wschodnią częścią lądu europejskiego.

Rada Państw Morza Bałtyckiego (RPMB), ang. Council of the Baltic Sea States,

regionalne forum współpracy i koordynacji o niesformalizowanej strukturze, z siedzibą w Sztokholmie;

morze,

hydrol. wyodrębniona część oceanu, zwykle przylegająca do kontynentu, oddzielona od otwartych wód oceanicznych łańcuchami wysp, półwyspami lub podwodnymi progami, utrudniającymi wymianę wód głębinowych;

morze epikontynentalne,

geol. względnie płytkie i krótkotrwałe w sensie geologicznym morze pokrywające szelf lub wnętrze kontynentu, np. Morze Bałtyckie, Morze Północne.

bałtyckie, cieśniny,

cieśn. Morza Bałtyckiego, → Duńskie, Cieśniny.

Bałtyckie Jezioro Lodowe,

geol. jedno ze stadiów rozwoju Morza Bałtyckiego w holocenie;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>