jako księga religijna

Encyklopedia PWN

ostatnia księga Pięcioksięgu (Stary Testament, Tora);

religiozn. w religioznawstwie część doktryny rel., ogólna teoria człowieka przekazywana w księgach świętych, mitach i obrzędach;

zjawisko różnorodnie definiowane i opisywane z wielu perspektyw, najczęściej jako relacja człowieka do sacrum.

[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

uporządkowana wiedza religijna.

zbiór ksiąg świętych w judaizmie i chrześcijaństwie.

[łac. < gr. < hebr.],

mozaizm, wyznanie mojżeszowe,

religia Żydów; także zespół wierzeń, wartości etycznych i postaw wynikający z tradycji i obyczajów narodu żydowskiego.

Materiały dodatkowe