jesion, Fraxinus,
rodzaj roślin okrytozalążkowych, drzewiastych z rodziny oliwkowatych;
jesion
Encyklopedia PWN
ok. 65 gat. drzew i krzewów występujących w Europie, Azji (do wysp Indonezji), Ameryce Północnej i Ameryce Środkowej oraz Afryce Północnej; liście pierzaste, kwiaty niepozorne, zebrane w wiechy; owoc — oskrzydlony orzeszek; jesion wyniosły, F. excelsior, do 35 m wys., o potężnej, kopulastej koronie i oliwkowoszarej korze; Europa i Azja Mniejsza; w Polsce pospolity — gł. w lasach łęgowych, często sadzony w parkach i przy drogach; wiele odmian ozdobnych; drewno cenne, twarde, elastyczne, używane m.in. w przemyśle meblarskim i na sprzęt sport. (np. narty, sanki); jesion mannowy, F. ornus, do 15 m wys., występuje w cieplejszych rejonach południowej i środkowej Europy; z uszkodzonych pędów wydziela bogaty w substancje odżywcze sok, z którego w południowej Europie otrzymuje się produkt spoż., tzw. mannę.
