Koszutski Stanisław, pseud. K. Stanisławski, Kosz i in., ur. 1872, Imbramowice (pow. miechowski), zm. 5 VIII 1930, Warszawa,
ekonomista, prawnik, publicysta,
Koszutski Stanisław
Encyklopedia PWN
związany z ruchem socjalistycznym. W 1894 aresztowany podczas demonstracji zorganizowanej w celu uczczenia 100. rocznicy insurekcji i do 1895 na zesłaniu; zwolennik ideologii SDKPiL; od 1900 adwokat w Warszawie. W pracach ekonomicznych wykorzystywał marksistowską teorię wartości opartą na pracy; wskazywał na silne współzależności między rozwojem ekonomicznym a zagadnieniami społecznymi. Publikował prace historyczno-gospodarcze o rozwoju Królestwa Polskiego: Rozwój przemysłu wielkiego w Królestwie Polskim (1901), Rozwój ekonomiczny Królestwa Polskiego w ostatnim trzydziestoleciu (1870–1900) (1905); także autor Geografii gospodarczej Polski historycznej i etnograficznej (1918), opartej na teorii determinizmu geograficznego G. Plechanowa; wydał Podręcznik ekonomii politycznej (1907) oraz, będącą w pewnym stopniu autobiografią, pracę Walka młodzieży polskiej o wielkie ideały 1881–1900 (1928). Propagował marksistowskie koncepcje, m.in. popularyzował tezy Kapitału K. Marksa. W czasie I wojny światowej odszedł od poglądów politycznych bliskich SDKPiL, opowiadając się za koncepcją niepodległościową obozu pepeesowsko-legionowego; po wojnie sympatyzował z lewicą PPS (1928 członek PPS, później PPS-Dawna Frakcja Rewolucyjna); obrońca w procesach politycznych socjalistów i komunistów.
