Jakuci, nazwa własna Sacha,
podstawowa ludność Jakucji;
Jakuci
Encyklopedia PWN
ok. 460 tys. (pocz. XXI w.); język jakucki; formalnie prawosławni, bardzo silne wpływy szamanizmu; pochodzą znad Bajkału, od XI w. kolonizowali doliny dorzecza Leny, gdzie zajmowali się pasterstwem (konie i bydło) z ograniczonym koczownictwem; rozwinęło się także rolnictwo i zajęcia rzemieślnicze, gł. przy wydobywaniu złota i diamentów; powstała warstwa kupiecka prowadząca handel z okolicznymi ludami syberyjskimi a nawet z zagranicą; mimo zamieszkiwania rozległych obszarów, język i kultura Jakutów wykazują dużą jednolitość; od końca XIX w. istnieje własna literatura jakucka; liczna inteligencja ma ponadstuletnią tradycję; zachowany bogaty folklor, zwłaszcza epicki oraz przekazy lud. religii z bardzo rozbudowanym panteonem bóstw oraz obrzędowością, w tym popularnym letnim świętem kumysu; wybitnymi badaczami kultury J. byli W. Sieroszewski i E. Piekarski.
