Halladż, Al- Al-Husajn Ibn Mansur, Al-Ḥusayn Ibn Manṣūr al-Ḥallāǧ, ur. 858, Tur (Persja), zm. 26 III 922, Bagdad,
arabski teolog mistyczny (sufi) i poeta;
Halladż, Al- Al-Husajn Ibn Mansur
Encyklopedia PWN
873–897 pobierał nauki u mistrzów sufickich (Tusztari, Al-Dżunajd), następnie udał się w podróż, głosząc własną drogę do poznania Boga (halladżijja); w swoich poglądach skłaniał się ku panteizmowi, krytykowany i potępiony, 913 uwięziony przez zwolenników ortodoksyjnej wówczas doktryny mutazylickiej (mutazylici); stracony na krzyżu — wg tradycji za swoją słynną wypowiedź ana al-hakk [‘jam jest prawdą’], oznaczającą całkowite zjednoczenie się z Bogiem; przez swoich uczniów uznany za świętego i męczennika za wiarę, bohater muzułmańskiej literatury mistycznej.
