adwent
 
adwent
[łac. adventus ‘przyjście’]:
1) W starożytności pierwsze oficjalne odwiedziny dygnitarza rzymskiego następujące po objęciu przez niego urzędu.
2) W chrześcijaństwie okres liturgiczny poprzedzający święta Bożego Narodzenia; pierwsze wzmianki o istnieniu adwentu jako okresu przygotowującego wiernych do uroczystości religijnych spotykamy w IV w. w Galii i Hiszpanii; adwent miał tam charakter pokutny i ascetyczny; pierwotnie odnosił się on do święta Objawienia Pańskiego, a dopiero następnie zaczęto łączyć go z Bożym Narodzeniem; początkowo długość adwentu nie była ustalona — w Galii i Hiszpanii rozpoczynano go 1 XII, 11 XI, 30 X bądź 24 IX; w Rzymie trwał 2 tygodnie, następnie wydłużono go do 4 bądź 5 tygodni; adwent rzymski — w odróżnieniu od galijskiego — nie miał charakteru pokutnego. W 999 synod w Orleanie opowiedział się za okresem adwentu obejmującym 4 niedziele; w okresie adwentu obowiązuje w liturgii kolor fioletowy; w tradycji Kościołów chrześcijańskich (katolickich, prawosławnych i protestanckich) adwent spełnia podwójną funkcję: przygotowuje do uroczystości bożonarodzeniowych będących pamiątką historycznego przyjścia na świat Boga w osobie Jezusa Chrystusa, a zarazem wzmacnia oczekiwanie wiernych na jego powtórne przyjście. W katolickiej obrzędowości polski okres adwentu jest związany z kultem maryjnym wyrażanym m.in. w mszach zw. roratami; adwent symbolizuje również wieniec adwentowy z 4 świecami; zwyczaj ten wprowadził do kultury protestanckiej J.H. Wichern pod koniec XIX w., obecnie staje się on coraz bardziej popularny również w środowiskach katolickich.
Bibliografia
S. Koperek Teologia roku liturgicznego, Kraków 1984
M. Borejszo Boże Narodzenie w polskiej kulturze, Poznań 1996.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia