Weber Max, Etyka protestancka a duch kapitalizmu
 
Weber Max, Etyka protestancka a duch kapitalizmu
(1905), jest najbardziej znaną pracą M. Webera. Zamieszczone w książce rozważania Webera dotyczą relacji między życiem gospodarczym i szeroko rozumianą sferą wartości, a konkretyzują się na problemie kulturowej genezy kapitalizmu. Webera intryguje pytanie, dlaczego kapitalizm narodził się na Zachodzie, skoro przesłanki dla jego powstania istniały w innych kręgach cywilizacyjnych, takich jak Chiny czy Indie. Swą odpowiedź wiąże z protestancką etyką pracy. Zgodnie z doktryną wyznań reformowanych, ugruntowaną na idei predestynacji, ludzka praca jest aktywnością o charakterze religijnym, której efekty w postaci bogactwa świadczą o boskiej łasce gwarantującej zbawienie. Bogacenie się stanowi zatem realizację wymogów etycznych związanych z troską o zbawienie duszy, zaś starania o uzyskanie czysto ekonomicznych korzyści mają znaczenie marginalne. W przeciwieństwie do chaotycznych działań, motywowanych żądzą zysku, etyka protestancka kładzie nacisk na stopniową kumulację owoców pracy, to znaczy na racjonalny wysiłek produkcyjny i gromadzenie jego efektów. Tę zracjonalizowaną postać bogacenia się wspomaga idea protestanckiej ascezy, która polega na wyrzeczeniu się natychmiastowej konsumpcji i odrzuceniu innych form niefrasobliwego hedonizmu. Bogactwo kapitalistyczne powstaje jako efekt metodycznej pracy, a jego wykorzystanie, zgodnie z wymogami ascezy, nie może mieć innego celu niż inwestycyjny, czyli służący pomnażaniu go, w imię chwały bożej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia