Mickiewicz Adam, Alpuhara

Mickiewicz Adam, Alpuhara

Ballada Mickiewicza, fragment poematu Konrad Wallenrod — odpowiedź tytułowego bohatera poematu na wezwanie jego opiekuna Halbana do wypełnienia obowiązku zemsty (Pieśń wajdeloty). Konrad toczy wewnętrzną walkę między imperatywem zemsty za doznane przez jego naród krzywdy a rycerskim honorem, który wyklucza nielojalność wobec towarzyszy broni. Ballada Alpuhara jest metaforycznym wyznaniem ideologii zemsty, która przyświeca misji Konrada, nawet wówczas, kiedy wolałby jej poniechać. Broniący się w arabskiej jeszcze Grenadzie z resztką rycerzy Almanzor musi ulec przeważającym siłom przeciwnika i poddaje się Hiszpanom. W Grenadzie panuje zaraza — obrońcy nie mają już żadnych szans. Almanzor chyli czoło przed Bogiem zwycięzców i wydaje się pogodzony z klęską. Ale składając hołd wasala, obdarza wrogów zdradzieckim pocałunkiem śmierci — do końca syci swą nienawiść, pewien straszliwej śmierci zwycięzców:

Hiszpanie trwożni z miasta uciekli,/ Dżuma za nimi w ślad biegła;/ Z gór Alpuhary nim się wyklekli,/ Reszta ich wojska poległa.

Tomasz Miłkowski