tokarstwo

tokarstwo,

w średniowieczu i czasach nowożytnych rzemiosło wytwarzające niewielkie meble, naczynia kuchenne i stołowe, drewniane narzędzia pracy (np. kołowrotki, warsztaty tkackie) i inne przedmioty;

do końca XVIII w. głównym surowcem było drewno, niekiedy róg, w XIX w. także metale, kość słoniowa, marmur, alabaster i inne. W Polsce znane od XIV w., pierwszy cech tokarzy powstał w XV w. w Gdańsku; XVI–XVII w. tokarze pracowali w kilkudziesięciu miastach, a do większych ośrodków należały (oprócz Gdańska) m.in. Lwów i Poznań; w XIX wieku tokarstwo weszło w skład produkcji przemysłowej, jednak drobne zakłady tokarskie istniały jeszcze po II wojnie światowej.