szlich

szlich,

geol. koncentrat minerałów ciężkich uzyskany przez przemywanie wodą luźnych skał okruchowych (np. piasków lub żwirów) w odpowiednich naczyniach;

minerałami występującymi w sz. są metale rodzime, takie jak: złoto, iryd, platyna i pallad, oraz kasyteryt, wolframit, magnetyt, monacyt, hematyt, cyrkon, ilmenit, baryt, chromit, korund, topaz, diament, apatyt i fluoryt; w sz. obecne są również ciemne minerały skałotwórcze o dużej gęstości i odporności na wietrzenie, np. pirokseny czy amfibole. Sz. naturalne uzyskuje się z występujących w przyrodzie osadów luźnych, sz. sztuczne są otrzymywane przez rozkruszenie skał zwięzłych i wydzielenie z nich frakcji ciężkich; sz. szary oprócz minerałów ciężkich zawiera też minerały lżejsze, sz. czarny jest pozbawiony lżejszych składników. Skład mineralny sz. określa się w warunkach laboratoryjnych za pomocą np. separatorów magnet., elektr., a także rozmaitych metod analitycznych — opt., chem. i mineralogicznych; wyniki takich badań są podstawą do sporządzania mapy szlichowej, stosowanej przy poszukiwaniu kopalin, przydatnej do oznaczenia składu mineralnego skał danego obszaru, wykrywania anomalii geochemicznych i określenia przypuszczalnego miejsca występowania poszukiwanych złóż. Dawniej metodą szlichową posługiwano się przy eksploatacji okruchowych złóż złota w celu uzyskiwania koncentratów złota rodzimego.