świętokradztwo

świętokradztwo,

rel. znieważenie miejsca, przedmiotu albo osoby poświęconych Bogu;

świętokradztwem jest np. profanacja kościoła (zbezczeszczenie ołtarza, zniszczenie relikwii), kradzież przedmiotów kultu, używanie sakralnych przedmiotów lub miejsc w celach niezwiązanych z kultem, gwałt na osobach wiodących życie konsekrowane; w przypadku popełnienia świętokradztwa Kościół katol. nakazuje wspólnocie wiernych dokonanie ekspiacji oraz ponowne poświęcenie rzeczy świętej (np. rekonsekracja świątyni); świętokradztwa jako grzech ciężki podlega karze zgodnie z przepisami Kodeksu prawa kanonicznego (włącznie z ekskomuniką); świętokradca jest zobowiązany do naprawienia wyrządzonej szkody (czyli do restytucji); w prawie karnym czyny o charakterze świętokradztwa mogą podlegać karze jako obraza uczuć religijnych.