stangenglas
 
Encyklopedia PWN
stangenglas
[niem.],
wysoka (ok. 20–30 cm), smukła szklanica do picia piwa i wina;
zdobiona barwnymi malunkami lub hutniczymi dekoracjami, np. z nici szklanych; początkowo s. produkowano we Frankonii, a od XV do XVIII w. w całych Niemczech; w XVI w. wytwarzano je też w Wenecji, m.in. na eksport do Niemiec.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia