słodzące środki,
substancje wywołujące smakowe wrażenia słodyczy.
słodzące środki
Encyklopedia PWN
Rozróżnia się 3 grupy związków: 1) naturalne cukrowce, mono- i disacharydy, jak: glukoza, fruktoza, sacharoza (z trzciny cukrowej lub z buraków cukrowych), syropy cukrowe i in. pochodzenia roślinnego, które mają dużą wartość energ., np. sacharoza 1655 kJ (395 kcal)/100g; 2) półsyntetyczne środki słodzące, tzw. wypełniacze (polialkohole, poliole, jak: sorbitol, laktitol, izomalt, mannitol, maltitol), mniej słodkie od sacharozy, występujące w niewielkich ilościach (0,2–4,5%) w owocach; ich wartość energ. jest ok. 40-krotnie niższa w porównaniu z sacharozą lub fruktozą; 3) syntetyczne środki słodzące słodsze od sacharozy od kilkudziesięciu do kilkuset razy; do grupy tej zalicza się: cyklaminiany, aspartam, sacharynę, acesulfam-K, neohesperedynę, sukralozę i in.; syntet. środki słodzące nie dostarczają energii, z wyjątkiem nielicznych, np. aspartamu; są wykorzystywane do zmniejszenia wartości energ. produktów spoż. (słodycze, napoje), a także do produkcji wyrobów dietetycznych wspomagających odchudzanie lub produktów dla osób chorych na cukrzycę.
