serycyt

serycyt

[łac. sericum ‘jedwab’],

miner. zbite lub łuseczkowate mikrokrystaliczne skupienia jasnych minerałów z grupy łyszczyków, o składzie chem. podobnym do składu muskowitu, paragonitu, niekiedy illitu;

powstaje w niskich temperaturach pod wpływem wietrzenia lub procesów hydrotermalnych jako produkt przeobrażenia (serycytyzacji) innych glinokrzemianów, np. skaleni (najczęściej plagioklazów); w większych ilościach występuje w skałach metamorficznych, gł. w łupkach krystal. — np. łupkach serycytowych, serycytowo-chlorytowych; znany też z głębinowych skał magmowych i ze skał osadowych.