serialna muzyka

serialna muzyka,

muzyka, w której wykorzystuje się serię do porządkowania nie tylko wysokości dźwięku, ale i in. jego cech: długości czasowej, barwy, głośności;

operuje się w niej serią np. 12 wartości rytmicznych, barw lub — z punktu widzenia praktyki wykonawczej — artykulacji, tzn. sposobów wydobywania dźwięku, serią wartości dynamicznych itp.; tego rodzaju technika komponowania, zw. serializmem (techniką serialną, totalną serializacją), w postaci zarodkowej obecna już w twórczości A. Weberna i innych wczesnych dodekafonistów, została rozwinięta w latach 40. i 50. XX w., m.in. przez O. Messiaena (Mode de valeurs et d’intensités 1949), P. Bouleza, K. Stockhausena; w późniejszym okresie stosowana sporadycznie.