rubajjat
perska forma poet. zbliżona do epigramatu, o treści refleksyjno-filoz.;
[pers. < arab.],
do-bajt,
rubajjat
Encyklopedia PWN
gat. poet. ukształtowany na przeł. XI i XII w.; strofa z 4 wersów ze schematem rymów aaba lub abab, rzadziej aaaa; jednostką poet. jest dystych — bajt, rozpadający się na 2 półwiersze (misra) o tej samej liczbie sylab, powiązane jedną myślą; każdy dystych cechuje pewna niezależność, log. ciągłość utworu poet. nie jest jasna jak w poezji eur.; rubajjat jest ciągle żywotny w poezji per., tadż.j i afgańskiej; najwybitniejszym twórcą r. był Omar Chajjam, ponadto uprawiali go Rudaki, Szahed i Abu Szokur z Balchu; do formy rubajjatu w poezji pol. nawiązała m.in. M. Pawlikowska-Jasnorzewska.
