różanecznik
 
Encyklopedia PWN
różanecznik, rododendron, azalia, Rhododendron, Azalea,
rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych;
500–600 gat. krzewów i niskich drzew występujących na półkuli północnej, od koła podbiegunowego aż po równik; największe zróżnicowanie we wschodnich Himalajach i południowo-zachodnich Chinach; do 15 m wys.; liście trwałe lub opadające na zimę, na tej podstawie rodzaj dzieli się ogólnie na 2 podrodzaje — rododendrony (Eurhododendron) i azalie (Anthoidendron); liście pojedyncze, całobrzegie, zwykle skupione na końcach pędów; kwiaty mają zwykle dużą, barwną, zrosłopłatkową koronę, dzwonkowatą, lejkowatą lub rurkowatą, są zebrane w baldachogrona; owocem — torebka z licznymi, bardzo drobnymi nasionami; w Polsce — na jednym stanowisku w Puszczy Sandomierskiej — występuje różanecznik żółty, czyli azalia pontyjska, Rh. luteum (Azalea pontica), pod całkowitą ochroną gatunkową, krzew o żółtych, bardzo silnie pachnących kwiatach i liściach opadających na zimę; różaneczniki należą do najpiękniejszych roślin ozdobnych o kwiatach od białych przez różowe, łososiowe, żółte, pomarańczowe, czerwone do fioletowych; wyhodowano wiele odmian i mieszańców ogrodowych; w Polsce są sadzone zwykle odmiany i mieszańce amer. różanecznika katawbijskiego, Rh. catawbiense, o fioletowych kwiatach oraz mieszańce różanecznika japońskiego (azalii japońskiej), Rh. japonicum; w uprawie doniczkowej i szklarniowej częste azalie ind. — mieszańce Rh. indicum.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia