prokonsul
 
Encyklopedia PWN
prokonsul, łac. proconsul,
rodzaj władzy w starożytnym Rzymie;
pierwotnie oznaczał konsula, któremu prorogowano imperium w prowincji po wygaśnięciu urzędu; w II w. p.n.e., gdy regułą stało się prorogowanie imperium pretorów w stałych prowincjach, określano tak władzę każdego urzędnika o przedłużonym imperium; od czasów Sulli wszystkie prowincje rządzone były pro consule [‘zamiast konsula’], stąd imperium prokonsularne utożsamiło się z władzą wojskową; za cesarstwa rangę prokonsula mieli namiestnicy prowincji ludu rzymskiego, w których nie stacjonowało wojsko (potocznie prokonsul oznaczał namiestników Azji i Afryki, od Dioklecjana również namiestników Achai i Sycylii); pozostałymi prowincjami rządził cesarz.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia