progressive jazz

progressive jazz

[pro^ugrẹsıw dżäz; ang.],

kierunek w muzyce jazzowej, powstały na przełomie lat 40. i 50. XX w., nawiązujący do cool jazzu;

wprowadzał nowe brzmienia w aranżacjach na duże orkiestry jazzowe (big band wzmocniony instrumentami smyczkowymi, także rogami i in. instrumentami), także skomplikowane niekiedy struktury rytmiczne i harmoniczne; był reprezentowany przez orkiestry S. Kentona, C. Thornhilla, B. Raeburna, W. Hermana i aranżerów — P. Rugola, N. Heftiego, B. Graetingera, J. Richardsa.