posadnik

posadnik:

1) namiestnik księcia na ziemiach dawnej Rusi XI–XII w.;

2) XII–XV w. urzędnik w republice nowogrodzkiej, wybierany spośród arystokracji bojarskiej na wiecu, zwany p. stiepiennym; był pośrednikiem między ludnością a księciem; bez obecności p. książę nie mógł sprawować swych funkcji zarządcy państwa i sędziego; wszelkie dokumenty wymagały kontrasygnaty p.; bywały okresy, gdy p. samodzielnie rządził miastem (Nowogrodem Wielkim), bez księcia; miał prawo m.in. do zwoływania wiecu, był dowódcą wojska, zajmował się umacnianiem grodu i podgrodzia, prowadził politykę zagraniczną; po odejściu z urzędu był nazywany starym p. i nadal zachowywał szczególną pozycję w elicie władzy.