poeta laureatus
poeta wyróżniony wieńcem laurowym;
[łac.],
poeta laureatus
Encyklopedia PWN
zwyczaj przejęty od staroż. Greków i Rzymian, rozpowszechniony przez wł. humanistów; F. Petrarka uwieńczony 1341, z Polaków — J. Dantyszek 1516, K. Janicki 1540, M.K. Sarbiewski 1623; w Anglii godność dworska nadawana poetom od poł. XVI w. (m.in. B. Jonson 1616, W. Wordsworth 1843, A. Tennyson 1850, T. Hughes 1984).
