orzech, Juglans,
rodzaj z rodziny orzechowatych;
orzech
Encyklopedia PWN
kilkanaście gat. drzew występujących w Europie, Azji, obu Amerykach, o kwiatach wiatropylnych, rozdzielnopłciowych, skupionych w kwiatostany żeńskie (kłosy) i męskie (kotki); owoc — pestkowiec, zw. pot. orzechem. W krajach śródziemnomor., czarnomor., w Azji i Ameryce Północnej uprawiany w licznych odmianach orzech włoski, J. regia, długowieczne drzewo, wysokość do 25 m, o liściach złożonych, nieparzystopierzastych i nasionach o twardej skorupie, otoczonej zieloną, skórzastą okrywą; nasiona jadalne (50–75% tłuszczu), używane w cukiernictwie i do wyrobu oleju orzechowego (spoż. i techn.); liście, okrywy nasion i kora dostarczają garbników i brązowego barwnika. W Ameryce Północnej rosną orzech czarny, J. nigra, wysokość do 50 m, i o. szary, J. cinerea, wysokość do 25 m, o smacznych owocach, lecz z twardą skorupą i małym jądrem; sadzone w parkach jako drzewa ozdobne; drewno orzecha jest cenione w meblarstwie i snycerstwie.
