nowoorleański jazz

nowoorleański jazz,

kierunek jazzu tradycyjnego, będący syntezą bluesa, ragtime’u i spirituals;

charakterystyczne dla jazzu nowoorleańskiego są: spontaniczna improwizacja zespołowa, często przypadkowe i prymitywne instrumenty (np. tarka), nieskomplikowana technika gry; wybitni przedstawiciele: W. (Bunk) Johnson, J. (King) Oliver, także L. Armstrong; orkiestry marszowe (Olympia Band).