neorokoko
 
Encyklopedia PWN
neorokoko
[gr.-fr.],
nurt w sztukach plastycznych XIX w., jedna z odmian historyzmu;
pierwsza fala zainteresowania rokokiem pojawiła się ok. 1840 (tzw. drugie rokoko) i była związana z dążeniami arystokracji do powrotu do czasów ancien régime’u; powstały wtedy liczne wnętrza pałacowe (np. pałac Lichtensteinów w Wiedniu, 1842–47) wraz z wyposażeniem, meble, wyroby rzemiosła artystycznego; ok. 1850 pojawiła się moda na rokokową tematykę w malarstwie (np. liczne polowania par force M. Gierymskiego); wznoszono także budowle ozdobione neorokokową dekoracją; ok. 1900 powróciła moda na neorokokowe dekoracje i stylizację w rzemiośle artystycznym (tzw. trzecie rokoko).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia