megaryjskie czarki
 
Encyklopedia PWN
megaryjskie czarki,
półkoliste naczynia gliniane;
produkowane II–I w. p.n.e. w otwartych jednoczęściowych formach niemal w całym świecie klas. — w Azji Mniejszej, nad M. Czarnym, w Egipcie, Grecji, Italii; po raz pierwszy odkryte w XIX w. w Megarze (stąd nazwa); podstawowym typem tej kategorii ceramiki, o dekoracji reliefowej, są czarki hemisferyczne, bez stopki i uchwytów, o ściankach zdobionych motywami roślinnymi (palmety, rozety, wić winnej latorośli), a także meandrami, języczkami, spiralami itp., rozmieszczonymi w horyzontalnych pasach lub tworzącymi układy rozchodzące się promieniście od środka spodu naczynia; liczne ośr. produkcji wpłynęły na lokalne różnice kształtu naczyń, motywów zdobniczych i koloru polewy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia