manus Dei, dextra Dei
szt. plast. symbol. przedstawienie Boga Ojca pod postacią wyłaniającej się z chmur dłoni;
[łac., ‘ręka Boga’, ‘prawica Boga’],
manus Dei
Encyklopedia PWN
jest to najstarszy i najczęściej spotykany symbol Boga, który oznacza jego ingerencję w sprawy ludzkie; pojawił się w sztuce żydowskiej (Dura Europos, III w.), następnie został przejęty przez sztukę wczesnochrześc. i średniow. — gł. w scenach starotestamentowych ofiar (Kaina i Abla, Abrahama, Melchizedeka), wygnania z raju, przekazania Mojżeszowi tablic Dekalogu, a także w przedstawieniach chrystologicznych, jak: Chrzest Chrystusa, Przemienienie, Wniebowstąpienie.
