lustro, zwierciadło,
szt. plast. przedmiot o gładkiej powierzchni wykonanej z polerowanego metalu lub tafli szklanej (podlanej amalgamatem rtęci z ołowiem i cyną), służący do przeglądania się;
lustro
Encyklopedia PWN
znane od III tysiącl. p.n.e.; pocz. używano również luster ręcznych, gł. z polerowanego brązu i srebra, a od średniowiecza lusterek kieszonkowych; ok. 1670–1680 we Francji wynaleziono technikę odlewania tafli szklanych, która umożliwiła produkcję zwierciadeł o dużych rozmiarach; od XVI w. zwierciadła ścienne odgrywają ważną rolę w dekoracji wnętrz; w XVII w. ustalił się zwyczaj komponowania tzw. tremo, czyli panneaux lustrzanych nad kominkami, na suficie, między oknami, jako supraporty. W Polsce były słynne z. produkowane przez manufakturę w Urzeczu (2. poł. XVIII–1. poł. XIX w.).
